ఉమ్మడి కుటుంబం చిత్రం | దేవతయే దిగివచ్చి మనుషులలో కలసిన కథ చెప్పాలని ఉంది | Telugu old songs

పాటలో ఏముంది

గూడు చెదిరితేనే అని కాదు. గుండె చెదిరినా మనుషులు వలస బాట పడతారు. పుట్టీ పెరిగిన కన్నతల్లి లాంటి 

పల్లెను సైతం వదిలేసి, పట్నాల పాలవుతారు. అయితే,  వెళ్లీ వెళ్లడమే పూలబుట్టలో పడతారన్న గ్యారెంటీ ఏదీ లేదు కదా! అక్కడ కూడా కొందరికి,  కష్టాలూ. కడగండ్లు తప్పకపోవచ్చు.  కాకపోతే ఏ చల్లని నీడో లభించి, ఏ మనసున్న మనిషి తోడో లభిస్తే, బతుకు నిలబడుతుంది. జీవితం పండిపోతుంది. ‘ఉమ్మడి కుటుంబం’ చిత్రం కోసం డా. సి. నారాయణ రెడ్డి వ్రాసిన ఈ పాటలో ఈ ఇతివృత్తమే కనిపిస్తుంది.  టి.వి. రాజు స్వరకల్పలనలో ఘంటసాల, సుశీల పాడి న ఈ పాటను ఎంత మధురంగా పాడారో, అంతే అందంగా చిత్రీకరించారు. కళ్లారా చూసి, మనసారా విని ఆనందించండి.

 

చెప్పాలని ఉంది... 

చెప్పాలని ఉంది.... కథ చెప్పాలని ఉంది.

దేవతయే దిగివచ్చి మనుషులలో కలసిన కథ చెప్పాలని ఉంది
మనుషుల్ని ఎప్పుడైనా మనం దేవతలు అంటూ ఉన్నామంటే ఏమిటి అర్థం? వాళ్లేదో దివి నుంచి భువికి 
దిగివచ్చిన దివ్యమూర్తులనేమీ కాదు కదా! మన ఊహాలోకంలో తప్ప మరెక్కడా కనపడని సాత్వికమూర్తులు హఠాత్తుగామనకు ఎదురుపడినప్పుడు ఏమనాలో తెలియక మనం దేవతలు అంటూ ఉంటాం. ఏదో అలా ఎదురుపడటమే కాదు, బ్రతుక్కీ, జీవితానికీ మధ్య వంతెన నిర్మించి, ముందుకు నడిపిస్తూ,  హృదయంలోకి అమృతాన్ని కూడా వొంచితే అదెలా ఉంటుంది? వారిని  దేవతే కాదు దేవదేవి అన్నా అంటాం. ఇంకొందరు ఉంటారు. వారు దేవతా మూర్తుల్లానే కనిపించినా, అంటీ ముట్టనట్లు అందరికీ దూరదూరంగానే ఉండిపోతారు. అలాంటి వాళ్లతో ఎవరి అనుబంధమైనా ఏముంటుంది? మమతల వర్షం కురిపించే మానవతా మూర్తులనే ఎవరైనా ఆరాదిస్తారు.  అంతటితో ఆగకుండా మనో శిఖరాన ఓ పెద్ద మందిరమే నిర్మిస్తారు. వీలు చిక్కినప్పుడల్లా  ఆ దేవత  ముందు కూర్చుని,. దాపరికం లేకుండా, పూస గుచ్చినట్లు, గుండెలో ఉన్నవన్నీ ఒక్కొక్కటిగా చెప్పేసుకుంటారు. 

పల్లెటూరి అబ్బాయిని పదును పెట్టి వెన్నుతట్టి
మనిషిగ తీరిచిదిద్దిన మరువరాని దేవత కథ చెప్పాలని ఉంది...
పల్లెలంటే అవి దేశంలో ఒక  భాగమే అన్నట్టు అనిపిస్తాయి గానీ, నిజానికి అవి ప్రత్యేక ప్రపంచాలు. జీవితం జీవితమంతా పల్లెలోనే జీవించిన వాళ్లను గమనిస్తే, వాళ్ల దృక్పథాలు ఎంత భిన్నమైనవో తెలుస్తుంది. జననం పట్ల, మరణం పట్ల, మనిషి పట్ల, మనుగడ పట్ల వారి దృష్టికోణం వేరువేరుగానే ఉంటాయి. ఒకవేళ ఏ కారణంగానో మధ్యలోనే నగరానికి రావలసి వస్తే,  అంతా కొత్తకొత్తగా అనిపిస్తుంది. అయోమయంగానూ ఉంటుంది? ఇక్కడ జరిగే వంచనలూ, మోసాల పట్ల పెద్ద అవగాహనే ఉండదు. అందువల్ల ఇక్కడ మోసపోయే అవకాశాలే ఎక్కువ. నిరక్ష్యరాస్యులే అని కాదు. కాస్తో కూస్తో చదువుకున్న వాళ్లకు కూడా ఇక్కడ చేదు అనుభవాలే ఎదురవుతుంటాయి,. బతుకు తెరువు కోసం వచ్చిన వాడు ఒక్కోసారి బతుకునే కోల్పోయే పరిస్థితి ఎదురు కావచ్చు. పడుతూ లేస్తూ సాగిపోయే క్రమంలో నిలదొక్కుకోవడానికి జీవితకాలపు లేటు కావచ్చు. వాటినుంచి కొంత వరకైనా బయటపడాలంటే , అతన్ని పదునుపెట్టే వారొకరు కావాలి. ఒక నిండు మనిషిగా తీరిచిదిద్దే వారు కావాలి. అలా తన జీవితానికి   మార్గనిర్దేశం చేసే మనిషే  ఎదురుపడిందే అనుకోండి అతని మనసుకి ఆ వ్యక్తి ఒక దివ్యమూర్తిగా కాక ఎలా కనిపిస్తారు?  

కోరనిదే వరాలిచ్చి, కొండంత వెలుగునిచ్చి 

మట్టిని మణిగా చేసిన మరువరాని దేవత కథ  చెప్పాలని ఉంది
‘అడగనిదే అమ్మయినా అన్నం పెట్టదు’ అనే మాట ఎలా వచ్చిందో తెలియదు కానీ, అది నూటికి నూరుపాళ్లూ అర్థం లేనిది. ఎందుకంటే, ప్రపంచంలో అడగకుండానే అన్నం పెట్టేది ఒక అమ్మ మాత్రమే. ఒకవేళ ఇతరులే అయితే పూర్తిగా అమ్మ మనసు ఉన్నవారైనా కావాలి.  అలాంటి వారు నోరు తెరిచి అడగకపోయినా, అన్నపానాలిచ్చి ప్రాణాల్ని కాపాడి,  జీవితాన్నే నిలబెట్టవచ్చు. మౌలికంగా, పల్లె మనుషులంటే మట్టి మనుషులనే అర్థం .  మట్టిపని చేస్తేనే అని కాదు. పల్లె గాలిలో నిండి ఉండే మట్టి వాసన కూడా వారిని మట్టి మనుషులనే చేస్తుంది. ఇక్కడో విషయం చెప్పుకోవాలి. ఎంత లేదన్నా,  మట్టికి కాస్త నిలకడ ఎక్కువ, స్థిరత్వం కూడా ఎక్కువే. . దీన్నే కొందరు జఢత్వం లేదా నిద్రాణ స్థితి అన్నా అంటారు. ఎందుకంటే, భూకంపం వచ్చేదాకా ఆ భూమికేమీ తెలియదేమో అన్నట్లు అది నిశ్చలంగా కనిపిస్తుంది. ఒకవేళ ఈ ధోరణి మనుషుల్లోనే ఉంటే అది చిక్కుల్లో పడదోసి, మనిషి జీవితాన్నే  తలక్రిందులు చేసే ప్రమాదం ఉంది . అలా కాకుండా ఉండేందుకు ఎవరైనా,  ఆ మట్టిమనిషిలో కాస్త చలనాన్ని నింపేస్తే, , చీకటి కమ్మేసిన గుండెలో వెలుగు రేఖలు ప్రసరింపచేస్తే అదో దివ్యమూర్తి ఆశీర్వాదమే అనిపిస్తుంది.  
అంతటి దేవికి నాపై ఇంతటి దయ ఏలనో....
ఎన్ని జన్మలకు ఈ రుణమెలా ఎలా ఎలా తీరునో....
ఒక్కొక్కటి గా తన పైన కాంతికిరణాలు విరజిమ్ముతూ, ఎవరైనా కారుణ్య ఫలాల్ని అందిస్తుంటే, అతనికి ఎలా ఉంటుంది? గొప్ప ఆనందం పారవశ్యంలో తేలాడటంతో పాటు,  ఏం చేసి ఆ రుణం తీర్చుకోగలనా అని అనుక్షణం ఆలోచిస్తూ  గడిపేస్తాడు. అయితే ఆ రుణం ఈ జన్మలో తీరేది కాదని త్వరలోనే బోధపడుతుంది. అందుకని, ఇంకా  ఎన్నెన్నో జన్మలెత్తి ఆ రుణం తీర్చుకోవాలనుకుంటాడు.  కానీ, మనుషులందరికీ మళ్లీ మళ్లీ జన్మించే అవకాశం వస్తుందా అనేది ఓ పెద్ద మీమాంస. చివరికి ఏమీ తోచక చింతాక్రాంతుడై, కూర్చుండిపోతాడు. అలాంటి స్థితిలో ఎప్పటినుంచో ఇదంతా గమనిస్తున్న ఆమె ఏమనుకుంటుంది? ఎలా స్పందిస్తుంది?
ఆమె.....
నీ చల్లని మదిలో  ఆ దేవికింత చోటిస్తే
ఆ లోకమే మరిచిపోవు .. నీలోన నిలిచిపోవు. 
ఎంత సూటి సమాధానం! అయ్యా....! కారుణ్యాలూ లేవు, రుణాలూ లేవు. నువ్వు ఇంకా ఎత్తాల్సిన  జన్మలూ లేవు గానీ,  మంచుకొండ లాంటి నీ మనసులో తలదాచుకునేందుకు కాసింత చోటివ్వు చాలు. ఈ కాస్త మేలు చేస్తే, నేనేదో వేరే లోకం నుంచి దిగివ చ్చానంటున్నావే ఆ లోకాన్నే వదిలేస్తా! నీ కోసం వచ్చి  జీవితమంతా నీతోనే, ఉండిపోతా! అంటోంది ఆమె! ఏదో నాలుగు కృతజ్ఞతలు  చెప్పించుకోవడానికో, రుణమంటూ దాన్ని వడ్డీతో వసూలు చేయడానికికో కాదు కదా ఆమె తోడూ నీడగా నిలిచింది? నిజానికి,  ఒకరికొకరు జీవిత కాలపు అవసరాలు. అతనికి  అమె అవసరం ఎంత ఉందో, ఆమెకు అతని అవసరం అంతే ఉందనే నిజాన్ని తెలుసుకోకుండా ఈ మాటలన్నీ ఎందుకు? వాళ్ల గుండె లోతుల్లోని నిజాల  గుట్టు విిప్పి చెప్పకపోతే, లోకానికి ఈ పెద్దరికం ఎందుకు?  

                                                                  - బమ్మెర