ఎక్కడ ఉన్నా ఏమైనా మనమెవరికి వారై వేరైనా పాట లిరిక్స్ | మురళీ కృష్ణ సినిమా | ఘంటసాల పాటలు |

పాటలో ఏముంది?

అర్థవంతమైన జీవితం గడపాలనే అందరూ అనుకుంటారు. అయినా  కొన్నిసార్లు జీవితంలోకి అగ్న్జికీలల్లాంటి అపార్థాలు అనుకోకుండా వచ్చిపడతాయి. .వాటిలో కొన్ని చిన్నాచితకా నష్టాలతోనే సమసిపోవచ్చు కానీ మరికొన్ని మాత్రం, మొత్తంగా జీవన సౌధాన్నే చెల్లాచెదరు చేస్తాయి. లోకంలో ఏం చేశారన్నదే తప్ప ఏ ఉద్దేశంతో  చేశారనే విషయాన్ని చాలా మంది పట్టించుకోరు. అందువల్ల చాలాసార్లు అసలు నిజాలు తారుమారవుతాయి. అప్పటిదాకా రెందు శరీరాలు ఒకే ఆత్మగా ఉన్నవారు సైతం, ఎవరికి వారై వేరైపోతారు. వారిలో కాస్త పెద్ద మనసున్నవారు, ఏదో త్యాగానికే సిద్ధపడవచ్చు. కానీ, బంధాల ఉనికే లేకుండాపోయాక, ఆ త్యాగం వల్ల ఒరిగేదేమిటి? ‘మురళీ కృష్ణ ’ సినిమా కోసం ఆత్రేయ రాసిన ఈ పాటలో ఈ భావోద్వేగాలే ఎగిసిపడతాయి. పైగా, ఈ పాటకు మాస్టర్‌ వేణు కూర్చిన  బాణీ,  ఘంటసాల గాత్రం, ఆ భావోద్వేగాలు మిన్నుముట్టేలా చేశాయి.

నీ సుఖమే నే కోరుతున్నా!!

ఎక్కడ ఉన్నా ఏమైనా .....

మనమెవరికి వారై వేరైనా....
నీ సుఖమే నే కోరుతున్నా ... నిను వీడి అందుకే వెళుతున్నా // నీ సుఖమే //

త్యాగం  గొప్పదే కానీ, అందులో చాలా వరకు విషాదమే ఉంటుంది.  అసలా త్యాగం చేయాల్సిన అవససరం ఏమొచ్చింది? అన్న విషయాన్ని పరిశీలిస్తే
ఆ విషాదమేమిటో బోధపడుతుంది.  ప్రేమికులైనా, దంపతులైనా ఏ జంటకు ఆ జంట,  తమ లోకంలో తాముగా ఉండిపోయినంత కాలం సాఫీగానే సాగిపోతుంది. అయితే అందుకు భిన్నంగా  ఒక్కోసారి వారి మధ్యలోకి మరెవరో ప్రవేశిస్తారు. ఫలితంగా కొన్నిసార్లు పూలు విరబూసినా, మరికొన్నిసార్లు అక్కడ కొన్ని మంటలు మొదలవుతాయి. ఆ మంటల వెనుక చాలా సార్లు అపోహలే మూలంగా ఉంటాయి. అయితే, అది అపోహే అని తెలిసే నాటికే జరగరానంత నష్టం జరిగేపోవచ్చు. ఎందుకంటే అపోహ తలెత్తినంత వేగంగా అసలు నిజాలు బయటికి రావు కదా! ఈ లోపే ఎన్నెన్నో పరిణామాలు జరిగిపోవచ్చు. ఫలితంగా,  మనుషులూ, మనసులూ ఎడబాసిపోవచ్చు. వారు సంకుచితత్వంతో విడిపోయినా, ఉదాత్తంగా విడిపోయినా విడిపోవడం, విడిపోవడమే కదా! అది విషాదమే కదా!

అనుకున్నామని జరగవు కొన్ని, అనుకోలేదని ఆగవు కొన్ని
జరిగేవన్నీ మంచికనీ, అనుకోవడమే మనిషి పనీ  // నీ సుఖమే //

అనుకోవడం ఏముంది? ఎవరు ఏమైనా అనుకోవచ్చు. అనుకోవడం అనేది పూర్తిగా మనిషి చేతిలోనే ఉంటుంది. కాకపోతే,  అనుకున్నది  అనుకున్నట్లు నెరవేర్చుకోవడం అనేది మాత్రం తన చేతిలో కొంతే ఉంటుంది. మిగతా కొంత లోకం చేతిలో, ప్రకృతి చేతిలో ఉంటుంది. రైతు ఎంతో కష్టపడి పొలం దున్నగలడే గానీ, వర్షం కురిపించలేడు కదా! అహోరాత్రులూ కష్టపడి ఒక శాస్త్రవేత్త మట్టిలోంచి జీవకణాన్ని సృష్టించగలడేమో గానీ మట్టిని సృష్టించలేడు కదా! వ్యక్తిగత శక్తి సామర్థ్యాలతోనే మనిషి అన్నీ సాధించలేడు. తన శ్రమకు బాహ్యమైనవెన్నో కలిసి రావాలి. మరో విషయం ఏమిటంటే, తాననుకున్నట్లు జరగకపోవడమే కాదు, తాననుకున్నదానికి పూర్తి విరుద్ధగా కూడా ఎన్నో జరిగిపోవచ్చు.. పలురకాల  అగచాట్లకూ, అపజయాలకూ  దారి తీయవచ్చు. కాపోతే, నేటి అపజయాలు రేపటి విజయానికి సోపానాలవుతాయి అన్న సత్యం తెలిసిన వాళ్లు అపజయాల్ని కూడా సానుకూల దృష్టితోనే చూస్తారు. జరిగేవన్నీ మన మంచికేనని  గ్రహించి ఆత్మనిబ్బరంతో వ్యవహరిస్తారు 

పసిపాపవలే ఒడిచేర్చినాను - కనుపాపవలే కాపాడినాను
గుండెను గుడిగా చేశాను - నువ్వుండలేననీ వెళ్లావు  // నీ సుఖమే //

లోకం గురించీ,  మానవ నైజాల గురించీ పెద్దగా ఏమీ తెలియనంత కాలం, ఎంత వయసొచ్చినా వారు పసిపాపల కిందే లెక్క.ఆ నిజం తెలిసిన పెద్దవాళ్లు వారిని పసిపాపల్లాగే, కనుపాపల్లాగే చూసుకుంటారు. పసిపాపలు ఏం చేస్తారు? తల్లి ఒడిలోంచి జారి జారి, ఏ మట్టిలోకో, బురదలోకో వాలిపోవాలని చూస్తారు. ఒక్కోసారి నిప్పని తెలియక చేతులూ కాళ్లూ కాల్చుకుంటారు. అలా ఏమీ జరక్కుండా,  నిప్పుల కుంపట్లలో పడిపోకుండా , హృదయ మందిరంలో సురక్షితంగా ఉండేలా తల్లులు కొన్ని ఏర్పాట్లు  చే స్తారు. అయినా,  ఎవరైనా కాదనుకుని, కావాలనే ఆ హద్దులు రాటి వెళ్లిపోతే ఎవరు  మాత్రం ఏం చేయగలరు? నిప్పని తెలిసినా, తెలియకపోయినా కుంపటిలో చేయి పెట్టాక కాలకుండా ఉండదు కదా! కొంత వయసు వచ్చాక తమ చర్యల వల్ల తలెత్తే పరిణామాల గురించి ఎంతోకొంత తెలుస్తుంది. కానీ, పరిణామాల తర్వాత వచ్చే పరిణామాల పరంపర గురించి  చాలా మందికి తెలియదు. వాటి గురించి తెలిసే దాకా వారంతా పసిపిల్లలతో సమానమే మరి!

వలచుట తెలిసిన నా మనసునకూ - మరచుట మాత్రం తెలియనిదా?
మనసిచ్చినదే నిజమైతే మన్నించుటయే రుజువు కదా! // నీ సుఖమే //

ప్రేమించడం తెలిసిన హృదయానికి మరిచిపోవడం మాత్రం తెలియకుండా ఉంటుందా అంటే... ఏమో  తెలియకపోవచ్చు కూడా కదా! ఎవరైౖనా,  ప్రేమించడానికి ముందు మరిచిపోయే శిక్షణ కూడా పొంది ఉంటారా ఏమిటి?  ప్రేమించడం అన్నది సహజంగానే జరిగిపోతుంది. మరిచిపోవడం అలా రాదు కదా! దానికో పెద్ద సాధన కావాలి. అలాంటి సాధన చేసే అవసరం ఒకటొస్తుందని  ఏ ప్రేమికులూ ముందే అనుకోరు. అందుకే ఆ సాధన చేయరు. ఒక వేళ నిజంగానే ఆ అవసరం వస్తే  ఆ కళను కాలం నేర్పాల్సిందే! అయినా ప్రేమించడం అంటే ఒకరిలో ఒకరు పూర్తిగా కలిసిపోవడం కదా! ఒక్కరైపోవడం కదా! ఇద్దరు ఒక్కరైపోయాక ఎవరు ఎవరిని మన్నిస్తారు. ఎవరు ఎవరిని మరిచిపోతారు? అన్నం తింటూ తింటూ నాలుక  కరుచుకుంటాం.! అప్పుడేం చేస్తాం?  కోపమొచ్చి పళ్లు పీకేసుకుంటామా? నాలుక కోసేసుకుంటామా? ఆ రెండూ చేయం! ఎందుకు? ఆ రెండూ మనవే కాబట్టి,  ఎంత నొప్పి అనిపించినా సహిస్తాం, భరిస్తాం అంతకు మించి ఏమీ చేయం! రెండు హృదయాలు ఒకటిగా మారాక ఒకరు మరొకరిని వేధించడమో, బాధించడమో ఉండదు. ఒకవేళ ఉంటే అది తనను తాను వేధించడమే, బాధించడమే అవుతుంది. అలాంటప్పుడు తనను తాను మరిచిపోవడం, తనను తాను మన్నించడం అర్థం లేని మాటలే కదా!

నీ కలలే కమ్మగ పండనీ -  నా తలపే నీలో వాడనీ

కలకాలం చల్లగ ఉండాలనీ - దీవిస్తున్నా నా దేవినీ
దీనిస్తున్నా నా దేవినీ....

ఎక్కడ ఉన్నా, ఏమైనా, ఎవరికి వారై వేరైనా
నీ సుఖమే నే  కోరుతున్నా - నీ సుఖమే నే కోరుతున్నా...!

ఎంత కాదన్నా, ఎవరి లోకం వారికి ఉంటుంది. ఎవరి కలలు వారికి ఉంటాయి. ఎవరి మార్గం, ఎవరి గమ్యం వారికి ఉంటాయి. మనసున్న ఏ మనిషైనా సాటి మనిషి కలలు నెరవేరాలనే అనుకుంటాడు.  వారి ఆశలూ, ఆశయాలూ ఫలించాలనే కోరుకుంటాడు.  హృదయానికి బాగా దగ్గరి వారైతే మరీ ప్రత్యేకంగా కోరుకుంటాడు. కలలు  ఏదో నెరవేరడమే కాదు. నెరవేరిన ఆ కలల సౌధంలో వారి జీవితం  హాయిగా, ఆనందంగా గడిచిపోవాలని ఆశిస్తాడు. అదే సమయంలో తన జ్ఞాపకాలు ఆమె  హృదయ పలకంలోంచి తొలగిపోవాలని కూడా కోరుకుంటాడు. ఎందుకంటే  గమ్యాలు వేరైన వారితో కలిసి నడవడం అంటే రెండు పడవల పైన కాలుమోపడమే కదా!  అందుకే  తన మనసులోంచి మాయమైపోవాలనుకుంటాడు.   వీటన్నిటినీ మించి మనిషి ఏం పొందాడూ,  ఏం పోగొట్టుకున్నాడూ అనేదాని కన్నా,  పొందడానికీ, పోగొట్టుకోవడానికీ అతీతంగా, జీవితంలో అతడు నిరంతరం ఎదుగుతూ వచ్చాడా లేదా? అన్నదే ఎంతో - ఎంతో ముఖ్యం !!

                                                                      - బమ్మెర

అక్కినేని నాగేశ్వరరావు సినిమా పాటలు
జమున పాటలు