29, సెప్టెంబర్ 2021, బుధవారం

ఏదో ఏదో అన్నది పాట | ముత్యాల ముగ్గు సినిమా | తెలుగు పాత పాటలు | Telugu old songs |

పాటలో ఏముంది?

రూప సౌందర్యం కన్నా, హృదయ సౌందర్యం గొప్పదని చెబుతారు గానీ, ఒక్కోసారి ఆ మాటలో పూర్తి నిజం లేదేమో అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే, రూపసౌందర్యం తగ్గుముఖం పట్టడానికీ, దాని పైన ఆసక్తి తగ్గడానికీ ఎంత లేదన్నా, కొన్ని సంవత్సరాలైనా పడుతుంది. అదే హృదయ సౌందర్యం విషయంలో అయితే,  రవ్వంత అనుమానం ఏర్పడితే చాలు...అప్పటిదాకా అపురూపంగా అనిపించిన హృదయ సౌందర్యం కనుమరుగైపోవడమే కాదు, పరమ వికృతంగా కూడా కనిపించవచ్చు. . దాంతో అప్పటిదాకా నూరేళ్ల బంధం అనుకున్నది కూడా క్షణాల్లో తునాతునకలైనట్లు అనిపించవచ్చు. ఎంతటి వారికైనా అది భరించలేని బాధే!. నిజానికి అనుమానాలన్నీ నిజాలనే మీ కాదు కదా! అయినా,  ఆ అనుమానం అబద్ధం అని రుజువయ్యే నాటికి ఒక్కోసారి ఏళ్లే గడిచిపోవచ్చు. ఒకవేళ అబద్దమని రుజుమైనా, ఆ కారణంగా, అప్పుడెప్పుడో ఎడబాసిన జీవితాలు తిరిగి కలిసిపోవడం అసంభవమే కావచ్చు. ఒకవేళ ఎలాగోలా కలిసినా ఆ బంధాల మధ్య మునుపటి ఆ  నిర్మలత్వం ఉండ కపోవచ్చు.  మునుపటి ఆ జీవన మాధుర్యం ఉండకపోవచ్చు. అందుకేనేమో చాలా మంది ప్రేమమూర్తుల దృష్టి ఆరంభంలో రూపసౌందర్యం వద్దే ఆగిపోతుంది. ఆ సౌందర్య ఆస్వాదనలో ఒలికే ఈ పాట 1975లో విడుదలైన ‘ముత్యాల ముగ్గు’ సినిమాలోనిది! డాక్టర్‌. సి. నారాయణరెడ్డి రాసిన ఈ పాటకు కె.వి. మహాదేవన్‌ కూర్చిన బాణీ ఎంతో మధురమైనది. అయితే, రామకృష్ణ గానం ఆ పాటకు అంత కు మించిన  మాధుర్యాన్ని నింపింది. మరోసారి ఇప్పుడు ఆ పాటను వింటే తప్ప ఈ ప్రశంసలోని నిజమెంతో మనసుకు తెలిసి రాదు!!

ఏదో ఏదో అన్నది....


ఏదో ఏదో అన్నది ... ఈ మసక మసక వెలుతురు
గూటిపడవలో విన్నది కొత్త పెళ్లి కూతురు. //ఏదో ఏధో// 

వినిపించీ వినిపించనట్లు ఉండే మాటలు ఎప్పుడైనా చాలా లోతుగా ఉంటాయి.  కనపడీ కనపడనట్లు ఉండే దృశ్యాలు ఎక్కడైనా ఎంతో భావాత్మకంగా ఉంటాయి. అవతలి వాళ్లు ఎంత సన్నగా మాట్లాడినా వినగలిగే కొందరు వినేస్తారు..  దృశ్యాలు ఎంత మసకమసకగా ఉన్నా చూడగలిగే కొందరు చూసేస్తారు. మౌలికంగా, కొత్త పెళ్లికూతురు అంటే ఎవరు? పెళ్లి తర్వాత అనూహ్యమైన ఒక  కొత్త జీవితంలోకి అడుగిడేందుకు సిద్ధమైపోయిన వ్యక్తి అని కదా! కొత్తగా వచ్చిపడే ఆ జీవితం చుట్టూ ఉండే వారిలో దాదాపు అందరూ కొత్తవాళ్లయ్యే ఉంటారు. ఆ కొత్త వ్యక్తుల్నీ, ఆ కొత్త పరిస్థితుల్నీ ఆకళింపు చేసుకోవాలంటే, ప్రతి అంశాన్నీ ఎంతో నిశితంగా గమనించాల్సి ఉంటుంది. అందుకే  ప్రతి మాటనూ ఆమె వేయి చెవులతో వింటుంది.  ప్రతి దృశ్యాన్నీ వేయి కళ్లతో చూస్తుంది. అంతే కాదు,  ప్రతి పరిస్థితినీ వేయి కోణాల్లోంచి పరిశీలిస్తుంది. అందుకే మనకు వినిపించనివెన్నో ఆమెకు వినిపిస్తాయి. మనకు కనిపించనివెన్నో ఆమెకు కనిపిస్తాయి. కాకపోతే, అరుదుగానే కావచ్చు...... ఆమెకు కూడా వినిపించని కొన్ని మాటలు ఉంటాయి.  కనిపించని దృశ్యాలు లేదా పరిస్థితులు కూడా కొన్ని ఉంటాయి. అవి ఆమెకు ఒక నవ వధువుగా ఆశించిన దానికన్నా మించిన ఆనందాన్నే ఇవ్వవచ్చు. లేదా ఆశించిన దానికి పూర్తిగా భిన్నమైన లేదా పరమ విరుద్ధమైన పెద్ద క్షోభనే మిగుల్చవచ్చు.  కచ్ఛితంగా ఏమవుతుందనేది ఎవరికైనా కాలమే చెప్పాలి!

ఒదిగి ఒదిగి కూర్చుంది బిడియపడే ఒయ్యారం 
ముడుచుకునే కొలది మరీ మిడిసిపడే సింగారం
సోయగాల విందులకై వేయి కనులు కావాలి // ఏదో ఏదో//

జీవిత భాగస్వామికోసం ఏ వరుడిలోనైనా ఎన్నో ఏళ్ల నిరీక్షణ ఉంటుంది.  కాకపోతే, ఎక్కువమంది దృష్టి సహజంగానే,  కొత్త పెళ్లి కూతురు రూప సౌందర్యం పైనే ఉండవచ్చు. అతని కళ్లకు ఆమె  ఒదిగి కూర్చోవడంలోని ఒయ్యారాలే కనిపించవచ్చు. ఆమె ముడుచుకోవడంలోని సింగారాలే కనిపించవచ్చు. కానీ, ఆమె అలా ఒదిగి కూర్చోవడంలో ఎన్నెన్ని దిగులూ, ఆందోళనలు ఉన్నాయో ఎవరికి తెలుసు? తాను కొత్తగా అడుగిడబోయే సంసార చదరంగంలో,  ఏ స్థానంలో ఎవరున్నారో, వాళ్లు ఎలాంటివారో, వాళ్లతో ఎలా మసలుకోవాలో ఎలా బోధపడుతుంది? ఆ విషయాల్లో ముందుగా ఏ అంచనా ఉండదు కదా! పెళ్లి నాటి దాకా ఆమె ఒక స్వేచ్ఛా విహంగం. పెళ్లి తర్వాత ఆ స్వేచ్ఛ ఉండదు కదా! అందుకే  ఆ విస్తారమైన తన రెక్కల్ని తానే కత్తిరించుకోవాలి. ఎగిరే తన మనసును తానే కట్టడి చేసుకోవాలి! ఇపన్నీ ఆమె గుండె పైన హఠాత్తుగా వచ్చి పడిన అదనపు బాధ్యతలు..... భారాలు. కొత్తపెళ్లి కొడుకు ఆశలూ, ఆకాంక్షలూ సరే! అతన్ని తనకు అప్పగించిన ఆ తల్లిదండ్రుల ఆశలూ, ఆకాంక్షలు కూడా ఉంటాయి కదా ! అవే కాదు, వాటితో పాటే వాళ్లల్లో, కొత్తగా మొదలైన భయాలూ ఆంధోళనలు కూడా ఉంటాయి! వాటిల్లో ఇప్పటి దాకా తమ కనుసన్నల్లో, తమ అడుగు జాడల్లో మసలుకున్న అబ్బాయి, ఇకపైన అలా ఉండడేమో అన్న భయం ఒక వైపు, తనదైన వేరే ప్రపంచంలో పడిపోయి, తమకింక దూరమైపోతాడేమోనన్న అన్న ఆందోళన మరో వైపు వారి హృదయాల్ని ముప్పిరి గొంటాయి.  అదంతా ఏమీ ఉండదని ఎవరికి వారు తేల్చేసుకోవడం అంత తేలికేమీ కాదు కదా!  ఇలాంటి తనలోవి, బయటి వి పలు అంశాల పైన ఒకదాని తర్వాత ఒకటిగా ఆలోచించే కొద్దీ ఏమౌతుంది? ఎంత లేదన్నా గుండె బరువెక్కిపోతుంది. ఈ స్థితిలోనే మునుముందు ఎలా ఉండబోతోందో ఏమీ తోచక, వధువు తనలోకి తానే ఒదిగిపోతుంది. తనలోకి తానే ముడుచుకుపోతుంది. వరుడు అవేవీ పట్టించుకోకపోగా, ఆమె సోయగాలు చూడటానికి తనకు వేయి కళ్లు ఎందుకు లేవు? అంటూ తనలో తాను మధ నపడుతుంటాడు! 

నింగిలోని వేలుపులు ఎంత కనికరించారో
నిన్ను నాకు కానుకగా పిలిచి కలిమి నొసగేరు
పులక రించు మమతలతో పూలపాన్పు వేశారు // ఏదో ఏదో //

ఆశించినదానికన్నా అపురూపమైనది ఏదో అనుకోకుండా తన జీవితంలోకి ప్రవేశించినప్పుడు,  ప్రత్యేకించి  దాని వెనుక మానవ సాయమేదీ లేదనిపించినప్పుడు ఎవరికైనా ఏమనిపిస్తుంది?  కొంతమందికైతే, కొన్ని అతీతమైన భావాలు కలుగుతాయి. భువి నుంచి కాకుండా దివి నుంచి ఎవరో దేవ దేవుళ్లు ఆమెను తనకు ఒక అపురూప కానకగా  చేరవేసినట్లు అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే అప్పటిదాకా తనకు  ఎదరుపడిన  వాళ్లంతా, నేల మీద తారట్లాడే మాటలే వినిపించారు. ఏదో ఏటి తరగల పైన కదిలే పాటలే వినిపించారు. ఉన్నట్లుండి, ఒక సౌందర్య రాశి,  నక్షత్రాల భాషలో మాట్లాడుతుంటే, నభో నిలయాల్లో మారుమ్రోగే రాగాలేవో వినిపిస్తుంటే, ఆ వరుడికి  క చ్ఛితంగా ఆమె దైవదత్తమైన దివ్య కానుకే  అనిపిస్తుంది. పైగా,  అది ఏనాటికీ తరగనీ, కరగనీ మహా ఐశ్వర్యమే అనిపిస్తుంది. భావోద్వేగాలు వారికి అంతటి మహానందాన్నీ, గొప్ప పారవశ్యాన్నీ అందిస్తుంటే నిండు మనసుతో కొండెత్తు శుభాకాంక్షలు అందించాలి!  దివికీ, భువికీ మధ్యనున్న రేఖను అంత అవలీలగా మాయం చేసిన వారి ప్రేమశక్తిని మనం ఒక్కొక్కరం వేయి హృదయాలతో అభినందించాలి!!

                                                                   - బమ్మెర 

22, సెప్టెంబర్ 2021, బుధవారం

ఏ పాదసీమ కాశీప్రయాగాది పద్యం | పాండురంగ మహాత్మ్యం సినిమా |ఘంటసాల పద్యాలు | తెలుగు పద్యాలు |

పద్య మాధురి

‘తలిదండ్రుల ద్వారా తనకు ఒరిగింది ఏముంది? వాళ్ల నుంచి నాకు సంక్రమించిన అంత పెద్ద ఆస్తులూ, ఐశ్వర్యాలు ఏమున్నాయి?’ అంటూ కొందరు కన్నవారి పైన నిష్టూరాలు పోతుంటారు. నిందలు వేస్తుంటారు కానీ, సకల ప్రాణికోటిలో మావవజన్మ సర్వోన్నతమైనదని చెబుతారే! ఆ ఉత్కృష్ట జన్మే వారి నుంచి నీకు లభించింది. అది ఏం తక్కువ? అంతకన్నా మించి వారు నీకు ఏమివ్వాలి? మనిషి అంటే సర్వశక్తివంతుడని కదా! నువ్వు  మనిషిగా అవతరించడం అన్నది ఒకటి జరిగితే, ఆ తర్వాత ఇంక నువ్వు అందుకోలేనిది, సాధించుకోలేనిది ఏముంటుంది? అయినా, జన్మంటే అదేదో  ఇసుక రేణువులా భూమ్మీద వాలిపోవడం అని కాదు కదా! జన్మతో సంక్రమించిన ఈ దేహం, ఈ మనసు, ఈ ఆత్మలు నువ్వు ఆశించిన దానికన్నా వేయింతల ఎత్తుకు తీసుకువెళ్లగలిగే  పుష్పకవిమానాలు. ఆ మాటకొస్తే, మానవ  జన్మ,తో భౌతికమైన ఐశ్వర్యాలే కాదు,  మానవాత్మను శిఖరాగ్రానికి చేర్చే మహోన్నతమైన తాత్విక, ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాలెన్నో ఈ జన్మతో నీకు సంక్రమిస్తాయి. అది అష్టైశ్వర్యాలనే మించిన నిధి! ఆ నిధి నీతోనే ఉంది. నీలోనే ఉంది. నువ్వే దాన్ని గుర్తించడం లేదు. ‘ఆ పరోక్ష ప్రయోజనాల గురించి ఎందుకులే..! నాకు ప్రత్యక్షంగా ఒనగూడిందేమిటి?’ అని ఎవరైనా ప్రశ్నిస్తే, ప్రశ్నించనే వచ్చు.  అయితే, అనంతమైన ఈ చరాచర జగత్తును దర్శించాలంటే, నువ్వు జన్మిస్తేనే కదా సాధ్యమవుతుది! నేల, నీరు, గాలి, అగ్ని, ఆకాశం వీటి మహోజ్వల రూపాన్ని ఆసాంతం దర్శించాలంటే, నువ్వు మానవ జన్మ ఎత్తాల్సిందే మరి! వాటి బాహ్య రూపాన్ని దర్శించడం మాత్రమే కాదు. వాటి అంతశ్శక్తులు గ్రాహ్యమయ్యేది కూడా మానవరూపం ఎత్తితేనే!  ఇవన్నీ ప్రత్యక్ష ప్రయోజనాలు కాక మరేమిటి?  ఇక్కడ ఓ మాట చెప్పాలి. కన్నవారి నుంచి నీకు ఇంకేదో అందాల్సింది అనే లెక్కలు నీకేవో ఉంటే ఉండవచ్చు కానీ,ప్రతి వ్యక్తికీ కొన్ని  పరిమితులంటూ  ఉంటాయి కదా! తమ పరిమితులకు లోబడే కదా ... ఎవరైనా ఏమైనా సాధిస్తారు! ఆ మాటకొస్తే, నువ్వు మాత్రం ఏ పరిమితులూ లేకుండా లేవు కదా!   ఆ సత్యాన్ని గుర్తించకుండా వికారాలు పోవడం, విషం కక్కడం ఏ రకంగా అర్థవంతం? పుండరీకుడు కూడా ముందు ఇలాగే మాట్లాడి, ఆ తర్వాత అది ఎంత పెద్ద తప్పో తెలుసుకున్నాడు. ఈ పద్యంలో ఆ చేసిన తప్పుల తాలూకు నిలువెత్తు  పశ్చాత్తాపమే వినిపిస్తుంది. పశ్చాత్తాప నేపథ్యం ఏదైనా కావచ్చు. అది నీ ఆత్మజ్ఞానానికి దోహదం చేస్తే అంతకన్నా ఏం కావాలి?  

1957 లో విడుదలైన ‘పాండురంగ మహాత్మ్యం’ సినిమా కోసం సముద్రాల జూనియర్‌ రాసిన ఈ పద్యాన్ని, టీ.వీ రాజు స్వరపరచగా స్వరధుని ఘంటసాల ఎంతో  ఆర్ద్రంగా పాడారు. వినోదం కోసం కాదు, పరమార్థ జ్ఞానం కోసం ఈ పద్యాన్ని వినాలి. పెద్దలు సరే, పిల్లలంతా మనసు పెట్టి ఈ పద్యాన్ని  మరీ మరీ వినాలి!! ఇంతకూ పుండరీకుడు ఏమంటున్నాడు?

ఏ పాదసీమ......!


ఏ పాదసీమ కాశీప్రయాగాది ప

            విత్రభూముల కన్న విమలతరము

ఏ పాదపూజ రమాపతి చరణాబ్జ

            పూజలకన్నను పుణ్యతమము

ఏ పాదతీర్థము పాపసంతాపాగ్ని

             ఆర్పగా జాలిన అమృతఝరము

ఏ పాదస్మరణ నాగేంద్రశయను ధ్యా

             నమ్ముకన్నను మహానందకరము


అట్టి పితరుల పదసేవ ఆత్మమరచి

ఇహపరమ్ముల కెడమై తపించువారి

కావగలవారు లేరు లేరు యీ జగాన వేరే  

నన్ను మన్నించి బ్రోవుమో అమ్మా నాన్నా!!

మనలో ఎవరైనా, పాదస్మరణ చేసి, పాదపూజ చేసి, పాదతీర్థం తీసుకునే స్థితికి ఎప్పుడు చేరుకుంటారు? ఎన్నో దశాబ్దాలుగా వెంటాడుతున్న అహమంతా కాలి, కూలిపోతే గానీ, అది సాధ్యం కాదు. అదే జరగకపోతే,  అప్పటిదాకా ఉన్నారో లేదో కూడా తెలియని దేవదేవుళ్లకు మాత్రమే సాష్టాంగ పడినవాడు, నిత్యం ఇంట్లోనే తన కళ్లముందు కదలాడే తలిదండ్రుల పాదపూజకు ఎలా  సిద్ధమవుతాడు? వాళ్లల్లో ఆ దివ్యత్వాన్ని దర్శించినప్పుడు  మాత్రమే కదా... అది సాధ్యమవుతుంది.  అహమన్నది అంతర్థానం అయినప్పుడు మాత్రమే వారి ఆత్మజ్యోతి ప్రకటితమవుతుంది. జ్ఞాననేత్రం తెరుచుకుంటుంది. ఆ స్థితిలో మాత్రమే తలిదండ్రులు దేవతా మూర్తుల్లా కనిపిస్తారు. వారి పాదసీమ కాశీప్రయాగల కన్నా పవిత్రంగా, వారి పాదపూజ, విష్ణుమూర్తి పాదసేవ కన్నా పుణ్యదాయకంగా అనిపిస్తుంది. అప్పుడే ఆ తలిదండ్రుల పాదస్మరణ  విష్ణుమూర్తి ధ్యానంలో గడిపిన ఘడియల కన్నా గొప్ప ఆనందానుభూతినిస్తుంది. వారి పాదతీర్థం, సమస్త పాపజ్వాలలను ఆర్పగలిగే అమృతవర్షిణిలా కనిపిస్తుంది. ఒకసారి ఆ సత్యస్పృహ సంపూర్ణంగా కలిగిన తర్వాత తలిదండ్రులను ఆరాధించడం కన్నా మించిన పూజ ప్రపంచంలో మరేదీ లేదనిపిస్తుంది. కాకపోతే,  ఆ జ్ఞానమేదో జీవితపు చరమాంకలో కాకుండా, అంతకన్నా ముందే సిద్ధిస్తే, బ్రతుకు మరింత పునీతమవుతుందది. జన్మ సార్ధకమవుతుంది. జీవితం అర్థవంతమవుతుంది!!

                                                            - బమ్మెర 

19, సెప్టెంబర్ 2021, ఆదివారం

అంతా భ్రాంతియేనా ? పాట | దేవదాసు సినిమా | తెలుగు పాత పాటలు | Telugu old songs |

పాటలో ఏముంది?


ప్రేమికులకు హృదయాలే సమస్తం! వారికి ప్రేమలూ, వాటి భావోద్వేగాలే తప్ప మరేమీ కనపడవు. పెద్దవారికేమో, ఆ రెండు తప్ప మిగతావన్నీ కనపడతాయి. నిజమే! హృదయం అన్నది మనిషి లోలోపల ఉండే ఒక అద్భుతం. ఒకరకంగా దానికదే ప్రపంచం. అయితే, అందరూ ఆ ప్రపంచాన్ని గుర్తిస్తారన్న గ్యారెంటీ లేదు. కాకపోతే  అందరూ గుర్తించే ఓ పెద్ద  ప్రపంచం ఒకటి హృదయానికి ఆవల ఉంటుంది.  నిజానికి అది ఒక ప్రపంచం కాదు, అది వేనవేల ప్రపంచాల సముదాయం! ఆ ప్రపంచాల్లో ఒక్కొక్కటీ ఒక్కోచోట  మానవ జీవితంతో గాఢంగా ముడివడి ఉన్నవే! జీవితాన్ని అమితంగా ప్రభావితం చేసేవే! అందుకే పెద్దవారి దృష్టి అంతా ఆ బాహ్య ప్రపంచాల పైనే ఉంటుంది. అయితే వాటితో పెద్దగా సంబంధమేదీ లేకుండా, మసలే ప్రేమలు, మమకారాలు ... వాళ్ల దృష్టిలో చాలా చిన్నవి,... అల్పమైనవి. అందుకే ఎవరైనా వాటికి పెద్ద స్థానం ఇవ్వాలని చూస్తే, వారు తీవ్రంగా ఖండిస్తారు. అవసరమైతే రకరకాల ఆయుధాలు విసిరి  వాటిని అంతమొందించాలని చూస్తారు. లేదా అణచివేయాలని చూస్తారు. ఈ అణచివేతలో యువ హృదయాలు ఏమైపోయినా వారికి పట్టదు. అవి ఎంతటి  వేదనాగ్నిలో కాలి బూడిదైపోయినా, వారి హృదయం ఏమాత్రం చలించదు. తమ అధికార అంకుశానికి వారి జీవితాలు బలైపోతున్నాయన్న బాధ వారికి ఏ కోశానా ఉండదు. 

1953 లో విడుదలైన ‘దేవదాసు’ సినిమా కోసం సముద్రాల రాఘవాచార్య రాసిన ఈ పాట ఆ తరహా జీవితాల్నే ప్రతిబింబిస్తోంది.  ఎం.ఎస్‌. సుబ్బురామన సంగీత సారధ్యంలో రాధ పాడిన ఈ పాట విడుదలై ఇప్పటికి దాదాపు ఏడు దశాబ్దాలు కావస్తోంది. అయితేనేమిటి? ఈ నాటికీ జనం హృదయాల్లో ఆ పాట ఎప్పటికీ తరగని కొత్తదనంతో మారుమ్రోగుతూనే ఉంది. అసలీ పాటలో  అంత విశిష్టత ఏముంది? అని అడిగితే ఎవరేం చెబుతారు? అది ఎవరికి వారే తెలుసుకోవాలి! ఆ వేదనా భరిత గీత సృష్టికి  కారణభూతులైన వారందరినీ వేనోళ్లా కీర్తించాలి!!.

అంతా భ్రాంతియేనా? 




అంతా భ్రాంతియేనా? - జీవితానా వెలుగింతేనా? 
ఆశా నిరాశేనా? - మిగిలే దీ చింతేనా?

నిశితంగా గమనిస్తే, సత్యానికీ, భ్రమకూ మధ్యన రేఖా మాత్రమైన తేడాయే ఉంటుంది. మరి కొన్నిసార్లు అసలది ఉన్నట్లే అనిపించదు. అందుకే  ఎండమావుల్ని చూసి, నీళ్లనుకోవడం, ఎంతో మందికి జీవితానుభవం అయ్యింది.  ఒకవేళ ఆ తేడా చిన్నగానో, పెద్దగానో ఉన్నట్లనిపిస్తున్నా, , దాన్ని పెద్దగా పట్టించుకోవాల్సిన అవసరమేమీ లేదనేది మరి కొంత మంది ఆలోచనా ధోరణి. నిజానికి ఈ ధోరణే  జీవితాల మధ్య మహా అగ్నిగుండాలు తలెత్తడానికి  కారణభూతమవుతుంది. మౌలికమైన విషయం ఏమిటంటే, కనీపెంచి పెద్దచేసిన చాలా మంది తలిదండ్రులకు  తమ పిల్లల పైన తమ ఆధిపత్యాన్ని కోల్పోవడం ఏమాత్రం ఇష్టం ఉండదు. అందుకే ప్రతిదీ తమ నిర్ణయానుసారమే జరగాలనుకుంటారు. అయినా, ఎంతో జీవితానుభవం ఉన్న తామే ఒక్కోసారి ఒక నిర్ణయం తీసుకోవడానికి తటపటాయిస్తుంటే, ఏమీ తెలియని పసికందులకు యదేచ్ఛగా నిర్ణయం తీసుకునే స్వేచ్ఛనిస్తే ఏమైనా ఉందా? అంటూ బుసలు కక్కుతుంటారు.. ‘అయినా జీవితం గురించి లోకం గురించి  పిల్లలకు ఏం తెలుస్తుంది? ప్రణయోద్వేగాలతో కొట్టుకుపోవడం తప్ప,’ అనుకుంటారు.  అందుకే అడుగడుగునా  తామే వారి చేయి పట్టుకుని నడిపించాలనుకుంటారు. వారి శరీరాలకే  కాదు, వాళ్ల హృదయాలకు కూడా  మార్గదర్శకత్వం వహించాలనుకుంటారు. దాదాపు. ప్రతి రెండు తరాల మధ్య తలెత్తే ఘర్షణకంతా బీజం ఇక్కడే పడుతుంది!  

చిలిపితనాలా చెలిమే మరచితివో...,  తలిదండ్రుల మాటే దాటా వెరచితివో...., 
పేదరికమ్ము, ప్రేమ పథమ్ము, మూసీవేసినదా?  - నా ఆశే దోచినదా?

జీవనయానంలో  కొండంత అవరోధం వచ్చిపడటం వెనకాల,  ఒకటి రెండు కాదు, కారణాలు క ట్టగట్టుకుని ఉంటాయి. ఒలిచి చూస్తే ఉల్లి పొరల్లా ఒక్కొక్కటే బయటపడతాయి. ఏదో అనడమే గానీ, ప్రాణప్రదమైన చిన్ననాటి చెలిమిని ఎవరు మాత్రం మరిచిపోగలరు? నిజానికి, అవరోధాల వెనుక మన ఊహకందని ఇతర కారణాలే అనేకం ఉంటాయి. పైకి కనిపించేవీ, కనిపించనివీ ఇలా చాలా కారణాలు చుట్టచుట్టుకుని ఉంటాయి. వీటితో పాటు, సంప్రదాయాలు, ఆచారాలు, తరతరాలుగా వస్తున్న వంశ గౌరవాలకు అత్యధిక ప్రాధాన్యతను ఇచ్చేవాళ్లు, అడుగడుగునా అడ్డుపడుతుంటారు.  పేదరికం ఎలాగూ పెద్ద కారణమే అవుతుంది. ఇన్నిన్ని ఆటంకాల మధ్యన ప్రేమ మార్గం కొనసాగడం అంటే మాటలా? నిజానికి అది కొనసాగడం అసంభవమేమీ కాదు. కాకపోతే, అందుకు చాలా పెద్ద తిరుగుబాటు చేయాల్సి ఉంటుంది. . ఒక్కొక్క అవరోధాన్నీ లెక్కలేనన్ని ప్రతీఘాతాలతో కూలదోస్తూ వెళ్లాల్సి ఉంటుంది అది అందరితో అయ్యేపనేనా? కొంత దూరం ఆ దిశగా  వెళ్లినా, బాగా అలసి సొలసిన దశలో కొందరి అడుగులు తిరోగమన దిశగా  వెళతాయి. పెద్దలందరి  మనసు నొప్పించి తమ దారిన తాము వెళ్లడం వల్ల అదనంగా వచ్చిపడే అంత పెద్ద ప్రయోజనం ఏముంది?  అన్న అంతర్మధనం ఒకటి వాళ్ల గుండెను తొలుస్తుంది. దీనికి తోడు అప్పటిదాకా ఎంతో గౌరవ భావంతో చూస్తూ వచ్చిన కన్నవారిని  ఇప్పుడు ఈ కారణంగా ధిక్కరించడం సబబు కాదేమో అనిపిస్తుంది. రోజులు గడిచే కొద్దీ,  ఆవేశాలు త గ్గి, అడుగులు వెనుకంజ వేయడం మొదలవుతుంది. అదే సమయంలో ,  ‘జీవిత చరమాంకంలో ఉన్నవాళ్ల కోసం జీవితపు తొలి అంకంలో ఉన్నవాళ్లు బలికావాలా?’ అన్న మరో మీమాంస కూడా గజస్థంభమై ఎదురుగా నిలబడుతుంది. 

మనసునలేనీ వారీ సేవలతో - మనసీయగలేనీ నీపై మమతలతో
వంతల పాలై చింతిలుటే నా వంతా దేవదా ! నా వంతా దేవదా!

ఒక మహా నిస్సహాయ పరిస్థితిలో పెద్దవారి ముందు తలవంచిన ఫలితం ఊరికే పోదు! కళ్ల ముందే జీవితం, పశ్చాత్తాపాల అగ్నికి ఆహుతైపోతుంది. పైగా, అనుకోకుండా జీవితంలోకి వచ్చిపడిన వాళ్లకోసం అహోరాత్రులూ సర్వశక్తులూ ధారవోయాల్సి రావొచ్చు. ఇది ఒక వంకన వేధిస్తుంటే, ఆనందంగా జీవితాన్నే అర్పించుకోవాలనుకున్న  వాళ్లు, అందనంత దూరంగా వెళ్లిపోతారు. అయినా, తెగించి చెంతన వాలిపోదామనకుంటే, మళ్లీ సంప్రదాయాలే అడ్డుపడతాయి.  ఈ సంప్రదాయాల ఈటెలు, ఈ వంశ ప్రతిష్టల ఖడ్గాలు, జీవితపు తొలి అడుగునా అడ్డుపడతాయి.  జీవితపు మలి అడుగునా అడ్డుపడతాయి. అయినా, సంప్రదయాలనేవి, జీవితాన్ని సమున్నత స్థాయికి తీసుకువెళ్లడానికి తోడ్పడాలే గానీ, భూస్థాపితం చేయడానికి ఊతం కాకూడదు కదా! జరుగుతున్నది మాత్రం అదే మరి! అనుభవమైన వారికే తెలుస్తుంది గానీ, మనసున లేని వారి కోసం జీవితాన్ని అర్పణ చేయాల్సి రావడం నిజంగా ఎంత పెద్ద విషాదమో..., జీవితాన్ని అర్పణ చేయాలనుకున్న వారి దరిదాపుల్లోకి కూడా వెళ్లలేకపోవడం అంతే పెద్ద విషాదం! చివరికి జీవితమంతా వగచి వగచి రాలిపోవల్సి రావడం నిజంగా ఎన్నెన్నో శోక సముద్రాలు ఈదడంతో సమానం! పైగా,  ఈ శోకం ఎప్పటికీ తీరేది కాదు, ఈ ఆశ ఈ జన్మలో తీరేది కాదని ఎప్పటికప్పుడు తేలిపోతుంటే, ఏ హృదయమైనా ఏం చేస్తుంది? అక్కడో ఇక్కడో  ఎవరో చెప్పగా విన్న నమ్మకంతో,  మరు జన్మకోసం లెక్కలు వేస్తుంది. ఎన్ని జన్మలైనా ఎత్తి అనుకున్నది నెరవేర్చుకోవాలనుకుంటుంది  ఏదో ఒక జన్మలో తన కల నెరవేరుతుందని వేవేల కన్నులతో ఎదురు చూస్తుంది. 

                                                                       - బమ్మెర 

12, సెప్టెంబర్ 2021, ఆదివారం

పులకించని మది పులకించు పాట | పెళ్లికానుక సినిమా | తెలుగు పాత పాటలు | Telugu old songs |

 పాటలో ఏముంది?

పులకింతలూ, మైమరపింతలూ ఎప్పుడో అలా వచ్చి ఇలా వెళ్లిపోయేవే గానీ, హృదయంలో అవి నిలకడగా ఉండే వేమీ కావు. హృదయాల్లో కూడా ఇంకోరకం ఉంటాయి. అవి దే నికీ స్పందించవు.... దేనికీ పులకించవు.... ఎందుకలా అంటే, వాటి వెనుకున్న జీవన నేపథ్యమే అలాంటిదే! జీవితం అన్నాక ఒడుదుడుకులు లేకుండా ఉండవు కదా! ఎడతెగని జీవనపోరాటంలో ఎదురయ్యే వడగాలులూ, సుడిగాలులూ, అనుకోకుండా వచ్చిపడే భూకంపాలు, అగ్నిగుండాలు కొంత మందిని నిర్జీవంగా మార్చేస్తే,  మరి కొంత మందిని దేనికీ స్పందిచలేని  జఢపదార్థంగా మార్చేస్తాయి. అయితే, సంగీతం ఆ జఢత్వాన్ని తొలగించే ఒక దివ్య ఔషధంలా పనిచేస్తుంది. మౌలికంగా సంగీతం,  ఒక మహా విశిష్టమైన కళ. అది పశువుల్ని, పాముల్ని సైతం పరవశింపచేయగల అపారమైన శక్తిగలది. అందువల్లే సంగీతం,  రాతిహృదయాల్ని సైతం, కదలించగలదు. కరగించగలదని, పండితులు సైతం నమ్ముతారు! సంగీతం .... జీవితం కాకపోవచ్చు గానీ, చాలా మంది జీవితంలో అత్యంత ప్రధాన భాగమయ్యిందనేది వాస్తవం! ఏమైనా సంగీత విశిష్టతను రసరమ్యంగా తెలిపే ఈ పాట 1960లో  విడుదలైన ‘పెళ్లికానుక’ సినిమాలోనిది. ఆత్రేయ ఈ గీతానికి ఏ.ఎం. రాజా మాధుర్యాల స్వరకల్పన చేస్తే, జిక్కి అత్యంత మనోహరంగా గానం చేసింది. ఆరు దశాబ్దాల క్రితం నాటి ఈ పాట ఇప్పటికీ తెలుగు నాట ఇంటింటా మారుమోగుతూనే ఉంది! మనం కూడా  ఇప్పుడు మరోసారి తాజాగా ఆ పాటను ఆస్వాదిద్దాం!! 

పులకించని మది పులకించు.....!!



పులకించని మది పులకించు - వినిపించని కథ వినిపించు, 
అనిపించని ఆశల నించు... మనసునే మరపించు గానం.. మనసునే మరపించు // పులకించని //

సంగీతం ఎల్లప్పుడూ స్వరగతులకే పరిమితమై ఉండదు. అది సాహిత్యాన్ని కూడా తనలో కలుపుకుంటుంది. ఆ మేళవింపుతో అది గీతమై, కావ్యమై జీవన గాధలెన్నో గానం చేస్తుంది. మానవాళి సమస్తం, ఆ వైపు చెవి రిక్కించి వినేలా చేస్తుంది. ఆ క్రమంలో,  తమ గురించి తమకే తెలియని మరెన్నో లోతుల్ని విన్నవారికి తెలియ చేస్తుంది. నిజానికి,  నిరంతరం మన వెంటబడి నడుస్తున్నా, మన శరీరం గురించి మనకే చాలా విషయాలు తెలియనట్లు, మన మనసుగురించి కూడా మనకు చాలా విషయాలు తెలియవు. సంగీతమైనా, సాహిత్యమైనా, మరే కళైనా ఏంచేస్తుంది? మనకే తెలియని మన లోతుల్నీ, వ్యధల్నీ, క్షోభల్నీ, దుఃఖాల్నీ మన కళ్లముందు ఆవిష్కరిస్తుంది. వాటిని చూసి,  ఇలాంటి ఆశలు కూడా నాలో ఉన్నాయా? ఇలాంటి వ్యధలూ, క్షోభలు కూడా నాలో ఉంటున్నాయా? అని మనకు తమకు తామే ఆశ్యర్యపోయేలా చేస్తుంది. ఇదంతా అప్పటిదాకా నీ మనో పలకం పై పేరుకుపోయిన ఇనుప రేకుల్ని కరిగించి పక్కకు జారిపోయేలా చేసిన ఫలితమే!

రాగమందనురాగమొలికి ..... రక్తినొసగును గానం 
రేపరేపను తీపికలలకు ... రూపమిచ్చును గానం
చెదరిపోయే భావములను చేర్చి కూర్చును గానం
జీవమొసగును గానం.. మది చింతబాపును గానం  // పులకించని // 

్అనురక్తి, జీవనపరిమళాన్ని పొదుగుకోకపోతే,  దానికి మనుగడ ఉండదు. సరాగం, అనురాగాన్ని నింపుకోకపోయినా మనుగడ ఉండదు. అయితే, సంగీతం, రాగాన్ని  సైతం అనురాగమయం చేస్తుంది. జీవితం పట్ల ఒక రక్తినీ ఆసక్తినీ నింపుతుంది. అందీ అందకుండా అల్లంత దూరాన నడుస్తున్న ఆశల్నీ, కలల్నీ రాగాలాపనతో అక్కున చేర్చుకుని హృదయానికి చేరువ చేస్తుంది. దారం లేని పూవు దండ కాలేనట్లు, చెల్లాచెదురుగా పడిఉన్న భావాలు, మనిషిలో జీవం నింపలేవు. హృదయంలో చైతన్యాన్ని నింపలేవు. అందుకే పూలను దండగా మార్చే దారంలా, భావాలకు ఒక వ్యక్తిత్వాన్నీ, అస్తిత్వాన్నీ ఇచ్చే ప్రధాతగా సంగీతం,  నిలబడుతుంది. అలా నిలదొక్కుకున్న వ్యక్తిత్వం, సహజంగానే తన సమస్యల్ని తాను పరిష్కరించుకోగలదు. జీవితాన్ని పరిపూర్ణంగా జీవించగలదు.

వాడిపోయిన పైరులైనా .... నీరు గని నర్తించును
కూలిపోయిన తీగలైనా ... కొమ్మనలమీ ప్రాకును 
కన్నెమనసు ఎన్నుకున్న...  తోడు దొరికిన మురియు 
దోరవలపే కురియు ... మది దోచుకొమ్మని పిలుచు // పులకించని //

ఏ మనసులోనైనా వేలాది ఆశలు ఉంటాయి. కానీ, కన్నె మనసులో ఇతరమైన ఆశలు ఎన్ని ఉన్నా,  తాను కోరుకున్న తోడు దొరకాలన్నదే అతి పెద్ద ఆశగా ఉంటుంది. కాకపోతే ఆ ఆశ ఫలించాలంటే, కేవలం శరీరం పరిణతి చెందితే సరిపోదు. మనసు కూడా పరిణతి చెందాలి. అది జరగాలంటే, తెలివీ, జ్ఞానాల మధ్య అనుసంధానం ఉండాలి. బ్రతుక్కీ, జీవితానికీ మధ్య అనుసంధానం ఉండాలి. అది కొరవడితే అన్నీ ఉన్నట్లే ఉంటాయి. అయినా, ఏమీ లేనట్లే అయిపోతుంది. మనం గమనించలేకపోవచ్చు గానీ, ప్రపంచంలోని అతి గొప్ప సంధాన కర్తల్లో సంగీతం ఒకటి.. అది లోకంలో పాతుకుపోయిన అలజడినీ, కల్లోలాన్నీ, సద్దుమణిగేలా చేసి, వైరుధ్యాల మధ్య సమన్వయం సాధించడంలో ఒక కీలక భూమిక నిర్వహిస్తుంది. అందుకోసం, తనవంతుగా,  అవసరమైన చోట పెద్ద వంతెనలే నిర్మిస్తుంది. అంత అవసరం లేని చోట కల్వర్టులు కడుతుంది. అప్పుడింక,  అటుఇటుపోకుండా, వంతెనల్లోంచి, కల్పర్టుల్లోంచి నీరు పంటపొలాలకే చేరినట్లు, అనురాగమయమైన హృదయం, తన తోడు కోసం అడుగులు వేస్తుంది. ఆశించిన తోడు దొరకగానే పులకించిపోతుంది. హృదయాన్నీ, జీవితాన్నీ సమర్పణ చేస్తుంది.  

పులకించని మది పులకించు ... వినిపించని కథ వినిపించు
అనిపించని ఆశల నించు.. మనసునే మరపించు.....
ప్రేమ... మనసునే మరపించు ....... // పులకించని //

అంతస్సారంగా అసలు విషయం ఇక్కడ చెప్పుకోవాలి! గొంతూ, గుండె కలిసినప్పుడు రాగం ధ్వనించినట్లు, అనురాగమయమైన హృదయం పులకించినప్పుడు అక్కడ అపురూపమైన ప్రేమ అంకురిస్తుంది. ఆ ప్రేమ ప్రత్యేకత ఏమిటంటే అది మనసునే మరపిస్తుది. మనసును మరపింపచేయడం అంటే ఏమిటి? ఒక రకంగా లోకాన్నే మరపింపచేయడమే! తమదైన ఒక కొత్త ప్రేమలోకంలోకి ప్రవేశించడమే! ఆ లోకంలోకి ప్రవేశించిన వారంతా ఎప్పటికీ అక్కడే ఉండిపోతారని కాదు గానీ,  ఆ కొత్త బంగారు లోకంలో కొంతకాలమైతే, ఉండిపోతారు. కొన్నాళ్ల తర్వాత మనమంతా వాళ్లకు ప్రేమపాత్రులమే కాబట్టి,  మళ్లీ తిరిగి మనలోకం లోకి వచ్చేస్తారు. అందువల్ల ఆ ప్రేమలోక విహారుల్ని  కొంత కాలం డిస్టర్బ్‌ చేయకుండా ఉంటే చాలు. కొన్ని ఎదురీతలు తప్పకపోయినా, అంతిమంగా వాళ్లు కోరుకునే  ప్రేమ శిఖరాల్ని వారు అందుకోగలరు!  

                                                                                   - బమ్మెర 

3, సెప్టెంబర్ 2021, శుక్రవారం

ఓహో గులాబి బాలా పాట | మంచి మనిషి ( 1964) సినిమా | తెలుగు పాత పాటలు | Telugu old songs |

పాటలో ఏముంది?


ప్రేమలూ... పెళ్లిళ్లు....
అంతకు ముందెప్పుడో ఈ బంధాల్లో పడి పోయిన వారికి ఈ మాటలు చాలా చాలా పాతవి. కొత్తగా, ఇప్పుడిప్పుడే ఈ బంధాల వైపు చూడటం మొదలెట్టిన వారికైతే ఇవి పూర్తిగా కొత్తవి. పైగా అపురూపమైనవి.. అద్భుతమైనవి. వాళ్ల దృష్టిలో అవి జీవితాన్ని ఒక స్వప్నసీమగా  మలిచేవి, ఒక దివ్యలోకంలోకి నడిపించేవి!! ఇంతే కాదు... భూమ్యాకాశాలను ఒక్కటి చేసేవి.. భూమ్యాకాశాలకు అతీతంగా కూడా తీసుకువెళ్లేవి ! సత్యాసత్యాల విషయాన్ని అలా ఉంచి, ఈ భావాలూ, భావోద్వేగాలు మౌలికంగా అంతకు ముందెప్పుడూ  కనీవినీ ఎరుగనివి! కాకపోతే, వాటి వెంటబడి నడుస్తున్న క్రమంలో తమ జీవితాల్లో ఏం జరుగుతోంది? తాము ఏమైపోతున్నాం? అన్న విషయాలు చాలా రోజుల దాకా అసలేమీ అర్థం కావు. ఎప్పటికో అవేమిటో అర్థమైపోయినా,అప్పటికే చాలా  మంది జీవితం చేజారిపోతుంది. ఇలా అయిపోయిందేమిటా అని వగచి వగచి, జీవితంలో ఈ తరహా విపరిణామలేవీ ఇంకా చోటుచేసుకోకముందే ఎవరైనా గట్టిగా హెచ్చరించి ఉంటే ఎంత బావుండునో కదా అనిపిస్తుంది! కథాంశాన్నీ, ఆ పాట సాగిన సందర్భాన్నీ పక్కన పెట్టి, విడిగా వింటే,  మంచి మనిషి ( 1964) సినిమాలోని ఈ పాట యువతరానికి ఒక హెచ్చరికల గుచ్చమే! దాశరధి రాసిన ఈ పాటకు ఎస్‌. రాజేశ్వరరావు, టి. చలపతి రావు సంయుక్తంగా సంగీతం సమకూర్చారు. గాయకుడు  పి.బి. శ్రీనివాస్‌ను ఎప్పటికీ మరిచిపోకుండా చేసిన అరుదైన పాటల్లో ఇదీ ఒకటి!

ఓహో గులాబి బాలా..!



ఓ,... ఓ... గులాబీ.... ఓ... ఓ..... గులాబీ....
వలపు తోటలో విరిసినదానా....
లేత నవ్వుల వెన్నె సోనా.....

అప్పుడప్పుడే వలపు తోటలో విరిసిన లేత గులాబి ..... నిజంగా ఎంత సొగ సైనది? అత్యంత సున్నితమూ, సమనోహరమూ అయిన గులాబిలో నిజంగా ఎంత భావుకతో కదా! బ్రతుకంటే దానికి హాయిగా సాగే ప్రేమ సరాగాల సమీరమే! జీవితమంటే పున్నమి వెన్నెలే! ఆనందాల ఆకాశమే! నిజానికి అది ఎవరికైనా కలగాల్సిన అత్యంత సహజమైన అనుభూతి! ఎందుకంటే, జ్ఞానులు చెప్పినట్లు, ప్రపంచంలో ఆనందమొక్కటే సత్యం! అందుకు విరుద్ధమైనవన్నీ అసత్యాలే! అవన్నీ మానవ సృష్టే! వీటివల్ల లోకంలో  రోజురోజుకూ అసత్య  పరిణామాలు  ఎక్కువై, సహజాతమైన సంతోషాలు, ఆనందాలు బాగా తగ్గిపోవడంతో...  లోకమంటే, వ్యధలూ, భాదలూ, కష్టాలూ, కన్నీళ్లే అని చెప్పాల్సిన గతి పట్టింది! కళ్లముందున్న వాస్తవాల్ని ఎవరు మాత్రం కాదనగలరు? అయితే, ఈ పరిణామాలేవీ, అప్పటికింకా ఏమాత్రం అనుభవంలోకి రాని, జీవితానికి మరో పార్శ్వం కూడా ఉంటుందని అసలే తెలియని ఓ స్థితిలో ఒక అమాయకపు గులాబి ఏం చేస్తుంది? నిర్మల హృదయంతో వెన్నెల కెరటాల పైన తేలాడుతూ, పరిమళాల్ని వెదజల్లుతుంది. ఇంకో అడుగు ముందుకేసి,  నిత్యం తన కనుసన్నల్లో కదలాడే వారి పైన అప్పుడప్పుడు నునులేత నవ్వుల్ని వెదజల్లుతుంది. పరవశాన జీవన రాగాల్ని ఒలికిస్తుంది. అయితే కొంత మంది తెలివైన వాళ్లు,  దీన్నే సొమ్ము చేసుకుంటారు. ఫలితంగా అంతా తారుమారు అయిపోతుంది. జీవితాలు అల్లకల్లోలం అయిపోతాయి! 

ఓహో గులాబి బాలా .. అందాల ప్రేమమాల...
సొగసైన కనుల దానా... సొంపైన మనసు దానా 
నీవారెవరో తెలుసుకో... తెలుసుకో... తెలుసుకో
ఓహో గులాబిబాలా .... అందాల ప్రేమమాల

తొలుత హృదయంలో పూసిన ఒక్క గులాబి, ఆ తర్వాత వేయి గులాబీలుగా విస్తరించి ఒక నిండు ప్రేమమాలగా అవతరిస్తుంది. ఆలస్యమైతే అది ఎక్కడ వాడిపోతుందోనని తొందరపడి, ఆ హృదయం తనకు బాగా సన్నిహితంగా మసలుతున్నవారి మెడలో ఆ  మాల వేసేస్తుంది. కానీ, అంతకన్నా ముందు ఆ వ్యక్తి ఎవరో, అతని మూలాలేమిటో కూలంకషంగా తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయరు. మానవ ఆకారంలో ఉన్నవాళ్లంతా మానవులే అనుకుంటే ఎలా? లోకంలో మానవ ఆకారంలో తిరుగాడుతున్న మృగాలెన్నో ఉన్నాయి మరి!
మనసు స్వార్థంతో నిండిపోయిన  ప్రతి వాడూ, నేను నీ వాణ్నే అంటాడు. నేను పుట్టిందే నీకోసం అని చెబుతాడు. అలా ఎవరో చెప్పినవన్నీ నిజమేనని నమ్మేస్తే ఎలా? తానెవరో, తనవారెవరో తెలుసుకోవడం పుట్టిన ప్రతి మనిషి కనీస బాధ్యత కదా! ఆ ప్రయత్నమేదీ చేయకుండా తీయని మాటలు చెప్పే వ్యక్తిని మనసున్నవాడని భ్రమపడితే ఎంత ప్రమాదం?

కొంటె తుమ్మెదల వలచేవు... జుంటి తేనెలందించేవు 
మోసం చేసీ, మీసం దువ్వే మోసకారులకు లొంగేవు... లొంగేవు // ఓహో గులాబి //

నువ్వే నేనని .... నేనే నువ్వని అదే పనిగా అద్వైత సిద్ధాంతం చెబుతుంటే, వినడానికి ఎంత మనోహరంగానో అనిపిస్తుంది. ఈ జివితంలో, ఈ లోకంలో తనకు ఇంకేం కావాలనిపిస్తుంది? ఇంకేముంది? ఉద్వేగాలు ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంటే, మునుపెన్నడూ చూడని మార్గాల్లో  గమ్యమే తెలియని ప్రయాణం ఒకటి మొదలవుతుంది. ఆ దశలో, తన శరీరమే తన మనసును నడిపిస్తోందా? తన మనసే తన శరీరాన్ని నడిపిస్తోందా? అసలేమీ అర్థం కాదు! వయసో లేదా మనసో, లేక రెండూ ఏకమయ్యో తెలియకుండానే  వారిని ఒక  మహా ప్రవాహంలోకి తోసేస్తాయి!  వాస్తవం ఏమిటంటే, ప్రవాహంలో  కొట్టుకుపోతున్న చాలా మందికి ఏది ఉచితమో, ఏది అనుచితమో పెద్దగా ఏమీ అర్థం కాదు! తమ భావోద్వేగాలు క్షణికమైనవా?  శాశ్వతమైనవా? ఇదీ అర్థం కాదు ఏమైనా వేవేల భావోద్వేగాల వెల్లువలో జీవనబంధాల్లోకి  ప్రవేశిస్తారు.కాకపోతే వారిలో కొందరు అనతి కాలంలోనే ఆ వెల్లువలోంచి బయటికొచ్చి, వాస్తవికంగా జీవించడం మొదలెడతారు. వారి జీవితాలు ఎంతో కొంత సాఫీగానే సాగిపోతాయి. ఆవేశమే తప్ప, పెద్ద ఆలోచనలేని కొందరి జీవితాలేమో దుర్బరంగా, శృతి మించితే, ఎంతో దుఃఖధాయకంగా గడుస్తాయి! ఈ పరిణామాల వెనుక ఆలోచనాగతమైన స్వీయ లోపాలు కొంత కారణమైతే, కొందరి విషయంలో తాను నమ్మిన వారి ద్రోహ చింతన కూడా కారణం కావచ్చు. కాకపోతే, ఆ ద్రోహుల ఉక్కు పంజాలో బాగా ఇరుక్కుపోయే దాకా చాలా మందికి ఆ నిజం తెలిసి రాదు. అయితే,  గొప్ప ఆత్మబలం, ఆత్మవిశ్వాసం ఉన్నవారు  ఆ దశలోనూ ఎదురు తిరిగి, ఎలాగోలా బయటపడతారు ఆ శక్తి కొరవడిన వారేమో ఆ కోరలకు బలైపోతారు. కొన్ని తేనె పూసిన కత్తులు ఉంటాయి. అవి నాలుక తెగేదాకా తేనెలే ఒలికిస్తాయి. కొన్ని గండు తుమ్మెదలు ఉంటాయి. అవి నిన్ను పూర్తిగా వశం చేసుకునే దాకా గందర్వగానమే చేస్తాయి,. ఆ తర్వాత చివరి రక్తపు బొట్టు కూడా తాగేసి చిద్విలాసం చేస్తాయి. 

రూపం చూసీ వస్తారు... చూపుల గాలం వేస్తారు   
రేకులు చిదిమీ - సొగసలు నులిమీ .. చివరకు ద్రోహం చేస్తారు. 
చివరకూ ద్రోహం చేస్తారు... // ఓహో గులాబి //

అసలు  సిసలైన ప్రేమ హృదయులు మరీ అంత ఎక్కువగా మాటలేమీ చెప్పరు. నిండు మనసుతో జీవితంలోకి స్వాగతిస్తారు. తెరచిన పుస్తకంలాంటి తన జీవితాన్ని కళ్లముందు ఉంచుతారు. నాటకీయంగా వచ్చిన వాళ్లే చాలా మాటలు చెబుతారు. మోహం కాదు. నీ మనసును నేను ప్రేమిస్తున్నా ... నీ ఆస్తులూ, ఐశ్వర్యాలూ కాదు, నీ వ్యక్తిత్వాన్ని నేను ఆరాధిస్తున్నా అంటూ వంచనకు వన్నెలద్ది  ఎన్నెన్ని మాటలో చెబుతారు. ఆ గొంతులోని మార్దవమో, ఆ మాటల్లోని మాధుర్యమో, అతను చెప్పిందంతా నిజమేనని నమ్మేలా చేస్తుంది. నిజానికి, అసలే నమ్మని వాళ్లను లోకంలో ఎప్పుడూ ఎవరూ వంచించలేరు. అందుకే వంచించాలనుకునే వాళ్లు, ముందు బాగా నమ్మించే  ప్రయత్నాలు చేస్తారు. ఒకసారి నమ్మారంటే వారి పన్నాగం ఫలించినట్లే. అలా ఒకసారి వారి వ్యూహంలో పడిపోతే చాలు.. ఆ వెంటనే నీ శ్వాసను తమ ఆధీనంలోకి తీసుకుంటారు. జీవితానికి ప్రాణాధారమైన గుండెనే తమ గుప్పిట్లోకి తీసేసుకుంటారు. చివరికి నువ్వు నువ్వుగా మిగలకుండా చేస్తారు. అందువల్ల ప్రేమలో భావావేశమే కాదు... వివేకం కూడా ఉండాలి. అదే ఉంటే, ఎప్పటికప్పుడు పరిస్థితి అర్థమైపోతుంది. ఏదో మోసం ఉందని బోధపడినప్పుడు, ఒక తిరుగుబాటు జెండా ఎగరేయడానికి మనసు సమాయత్తం అవుతుంది. చాలా మందికి ఆత్మస్థైర్యం చాలక .... ఇంకేముంది? అంతా అయిపోయింది అనుకుంటారు గానీ, ఎదురు తిరగడానికి గడువు ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నీ జీవితాన్ని పూర్తిగా నీ చేతుల్లోకి  తిరిగి తీసుకోవడానికి నీ ప్రతి రక్తపు బొట్టూ నిత్యం నీకు తోడై, పెద్ద దిక్కై నిలుస్తుంది. ఇది ముమ్మాటికీ నిజం!!

                                                                 - బమ్మెర